بررسی هومیوپاتی به عنوان یکی از روش های درمانی طب مکمل
دکتر حسین مظفری کجیدی
دندانپزشک و پژوهشگر حوزه ی هومیوپاتی
هومیوپاتی یک علم واقعی و به قول پروفسور تایلر یک علم ریاضی است . اگر علم هومیوپاتی را با تامل و ژرف نگری و بدون غرض ورزی و هر نوع پیشداوری مورد مطالعه و ازمایش قرار دهید ، به صراحت در خواهید یافت که هومیوپاتی یک علم واقعی و اصول و قوانین ان مستدل و خدشه ناپذیرند. دکتر هانمان بنیانگذار علم هومیوپاتی میگوید : « شیوه ی درمانی هومیوپاتی را بارها با دقت و با احتیاط مورد ازمایش قرار دهید ، خواهید دید که اصول ان قدم به قدم به اثبات می رسد. هومیوپاتی اصرار دارد که تنها از طریق نتایجش مورد قضاوت قرار گیرد » .
پروفسور سانکران از برجستگان هومیوچاتی جهان می گوید « ظهور انتی بیوتیک ها و کورتون ها ، انقلابی در تاریخ پزشکی برپا کرد . با استفاده از انتی بیوتیک ها ، مرگ های ناشی از بیماری های عفونی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت، اما خیلی زود عوارض جانبی ان ها پدیدار شد و سوش های جدیدی از میکروب ها و ویروس ها از طریق مقاومت ها و موتاسیون ها ظاهر شدند که انتی بیوتیم های جدیدتر و قوی تری را طلب می کردند و با کشف انتی بیوتیک های جدیدتر ، دور باطل مذکور به صورت پایان ناپذیری تداوم یافته و برای ان هیچ چاره ای وجود ندارد . وی در ادامه می افزاید ؛ کورتون ها امروزه در شمار مضرترین و خطرناک ترین داروها قرار گرفته اند. وی در ادامه می گوید : در حال حاضر بیماری های عفونی جای خود را به عوارض ناتوان کننده ای داده اند – گرچه خود عفونت ها نیز به نحو چشمگیری خطرناگ تر شده اند – امروزه ما شاهد افزایش روز افزون بیماران مبتلا به بیمارهای قلبی ، سرطان ها ، دیابت ، افزایش فشارخون ، نارسایی کلیه و کبد ، بیماری های الرژیک ، اسم ، بیماری های دژنراتیو و فلج کننده و نیز بروز بیماری های روحی – روانی جدید هستیم .
وی اضافه می کند که پزشکی رایج تنها قادر است بر موارد اندکی از بیماری های شایع – ان هم با سرکوب نه درمان واقعی انها – فائق اید ، ولی در اکثر موارد کار زیادی نمی تواند انجام دهد . پزشکی رایج برای بسیاری از این بیماری ها تنها افسوس می خورد ، بدون انکه بتواند راه حلی ارائه کند و یکی از دلایل این امر ان است که پزشکی الوپاتی ، فاقد یک سری اصول متعارف و قوانین نافذ و مستدل برای درمان بیماران است ، زیرا در واقع بیماری ها به کمک تعداد بیشماری از داروهای مسکن و مضر ، سرکوب می شوند نه درمان واقعی و اساسی ، در این شرایط است که علم و طب هومیوپاتی مطرح شده و راه حل های منطقی و مستدلی برای این مشکلات پیشنهاد می کند . وی در ادامه می گوید : « هومیوپاتی یک فرضیه یا تئوری نیست، بلکه در بردارنده ی اصول علمی خدشه ناپذیری است و از حقایق محکمی ساخته شده است . در این علم ، قانون ثابت شده ای مطرح است که پایه و اساسی منطقی و مستدل دارد و این حاصل نبوغ و سال ها تلاش و زحمات طاقت فرسای دانشمندان و محققان برجسته ی این رشته در 220 سال گذشته بوده است ، این رشته از طب به جای انکه بر اثر مرور زمان مطرود شود ، با موفقیت های ویژه ی خود در عرصه ی بالینی و تجربی ، روز به روز قوی تر شده و پیش رفته است ، او می گوید : « هانمان بنیانگذار و موسس این طب با سخنان زیر دیگران را به مبارزه فرا می خواند » و در ادامه عنوان می دارد : « درخواست هومیوپاتی تنها قضاوت تجربی است ، هومیوپاتی اصرار دارد که از طریق نتایجش مورد قضاوت قرار گیرد ».
به دنبال هانمان ، هومیومپات ها که اغلب شان هم پزشکان عالی قدری در طب رایج بودند حرفه و هنر درمانی خود را بی سر و صدا و بدون جار و جنجال دنبال کردند ، ولی نتایج کار و زحمات ان ها سر و صدای زیادی ایجاد کرد و جای هیچ ابهامی را باقی نگذاشت . کم کم این روش جدی و عمومی شد ، گویا شایعه ای که مردم پخش کرده بودند واقعا جدی بود ، حتی پزشکانی که از سایر روش ها در طبابت استفاده می کردند ، تعجب و حیرت خود را نشان دادند .
افراد غیر حرفه ای ، بیماران و پزشکان ، امروزه به لحاظ گسترش اخیری که در علوم و پزشکی دیده می شود، برای درک اصول هومیوپاتی اصرار می ورزند .
ساختار هومیوپاتی همانند اصول بنیادینش ، محکم و خدشه ناپذیر است ، قوانین هومیوپاتی به صورتی لاینفک با اصول ثابت و قطعی ان پیوند یافته است به طوری که این قوانین و اصول مربوطه ، بخش اصلی هومیوپاتی را تشکیل می دهند و در واقع درک روشن این اصول و قوانین ، اولین و مقدم ترین گام در جهت شناخت هومیوپاتی است .
علم هومیوپاتی معتقد است که در وجود هر فرد ، یک نیرو و قدرت دفاعی کنترل کننده ای موجود است و تنها زمانی که این نیروی مقاوم و مبارز مختل شود ، ما بیمار می شویم ، بنابراین از دیدگاه هومیوپاتی ، بیماری به معنای ابتلاء بخش های مختلف بدن نیست ، بلکه یک اختلال کلی در تمام سیستم حیاتی فرد و به زعم هومیوپاتی اختلال در نیروی حیاتی است ، از انجایی که هر فرد بیماری ، از بیماران دیگر متفاوت است ، هر بیماری به یک داروی خاص و متفاوت بر اساس فردیت و علائم ذهنی خود نیاز دارد .
داروها ( رمدی ها یا فرکانس ها ) ی هومیوپاتی ، نیروی طبیعی و شفابخش را در بدن فرد بیمار تحریک کرده و این نیرو به دفاع از بدن پرداخته و بیماری را به شیوه ای غیر قابل تصور و بی ضرر و لطیف ، برطرف ساخته و فرد بیمار از ان خلاصی می یابد .
هومیوپاتی هرگز علائم بیماری را سرکوب نمی کند ، چرا که معتقد است پس از مدتی دوباره علائم به صورت همان یا به شکل وخیم تری برخواهند گشت .
ذهن و روان در هومیوپاتی
ذهن و روان از دید هومیوپاتی ، استخوان بندی ان را تشکیل می دهد . برای تبیین این موضوع باید گفت که بیماری به دو صورت به ظاهر مجزا نمودار می شود ؛ یکی علائم قابل رویت ، یعنی تغییرات محسوس و مشخص در بافت های بدن که به انها علائم « عینی » می گوییم و دیگری نشانه هایی که توسط فرد بیمار احساس و عنوان می شوند و به ان ها علائم « ذهنی » گفته می شوند مثل انواع دردها ، احساسات و عواطف فرد بیمار . – نشانه ها و علائم ذهنی به دو دلیل از اهمیت بالایی برخوردارند ، اول انکه ان ها قبل از بروز تغییرات محسوس و مشخص در شخص ایجاد می شوند ، دوم انکه این علائم فرد را در بیماری خود منحصر به فرد می سازند . بنابراین در هومیوپاتی ، هنگام مطالعه و ازمون اثرات این دارو ( رمدی ) در فرد سالم ، باید علائم ذهنی – روانی خاصی که توسط ان دارو ایجاد می شوند را شناخته و انها را به دقت مورد توجه قرار داد . حال انکه یک موش یا خوکچه هندی چگونه میتوانند انچه را که احساس می کنند بیان نمایند . به همین دلیل بود که هانمان به لزوم ازمون دارویی بر روی افراد سالم پی برد . انجام ازمون دارویی بر روی حیوانات ازمایشگاهی – به روشی که در طب رایج مرسوم است – میتواند نتایج فجیعی را به بار اورد .
مشهورترین مثال ان تراژدی « تالینومید » است . شش سال قبل از انکه این دارو به عنوان یک داروی ارامبخش به بازار عرضه شود ، بر روی انواع حیوانات ازمایشگاهی از جمله : گربه ها ، موش ها ، خرگوش ها ، خوکچه های هندی و میمون ها ازمایش شد. پس از این ازمایشات وسیع ، نتیجه گرفتند که این دارو برای بی ضرر است ، لذا به عنوان یک داروی ارام بخش و قابل استفاده در دوران بارداری ، وارد بازار شد .
نتیجه ان تولد هزاران کودک بی دست و پا و با انواع دفرمیتی ها ( تغییر شکل ها ) ی اعضا بود و نیز بیش از سه هزار کودک جان خود را از دست دادند و بیش از هفت هزار کودک برای تمام عمر فلج شدند .
هانمان خود شخصا بیش از یکصد دارو را مورد ازمون قرار داد و نتایجش را به دقت ثبت نمود . به همین دلیل تاریخ پزشکی جدید می گوید : « بزرگ ترین ، درست ترین و غنی ترین تحقیقات در زمینه پزشکی ، تنها توسط یک مشاهده گر تجربی صورت پذیرفته است، ان هم در سراسر وقایع تاریخ پزشکی و ان مشاهده گر کسی جز هانمان نبود . دکتر جیمز کراس در همین رابطه می گوید : « عصر ازمایشات علمی پزشکی ، با هانمان و نه هیچکس دیگری اغاز شد » .
اجازه دهید باز هم مقایسه ای میان ازمون پزشکی در طب هومیوپاتی و پزشکی رایج داشته باشیم. همانطوری که در بالا اشاره شد ، در پزشکی رایج ، اولین ازمایشات تنها بر روی حیوانات ازمایشگاهی انجام می گیرند و سپس داروی مورد نظر به تعدادی از بیماران داده می شود و به دنبال ان ، مقاله ای بر اساس نتایج به دست امده منتشر می گردد ، بعد شیپورها به صدا در امده و داروی شگفت انگیز مورد نظر از راه می رسد و وارد بازارهای دارویی می شود . یک باره تعداد زیادی از پزشکان شروع به تجویز این دارو می کنند و به زودی عوارض جانبی و سمیت داروی مربوطه نمایان می شود که اغلب از خود بیماری اصلی به مراتب بدترند . کمی بعد و پس از مدت کوتاهی داروی مذکور بی سر و صدا محو می شوند در حالی که عوارض تلخی به جا گذاشته است. پس از ان ، باز دنیا در انتظار داروی جدیدی می نشیند ، گویی کارتل های دارویی مذکور تعدادی داروی جدید یافته اند که می خواهند بیمارانی را بیابند تا بتوانند با داروهای محیرالعقول جدید خود گروه جدیدی از افراد بخت برگشته را اصلاح درمان کنند .
دکتر ویلیام جانسون ، رئیس انجمن پزشکی ایالت نیویورک می گوید : « انچه ما ان را علوم پزشکی می نامیم ، موضوع بسیار متنوع و بی ثباتی است که به صورتی پیوسته در تغییر است » . او می گوید : « امروزه ما حقیقتا از ساختار علم پزشکی مغروریم ، ولی اگر ما تا سده ی بعد زنده بمانیم شاید نتوانیم تا این حد به نتایج ان مباهات کنیم و شاید از این همه عوارضی که داروهای ان به وجود اورده اند ، احساس شرمندگی و سر افکندگی کنیم » .
ـ از دیدگاه هومیوپاتی ، بدن یک ماشین نیست ، چرا که بر خلاف ماشین قادر است به طور مستقل سطح
بر خلاف پزشکی رایج که عامل دفاعی اصلی بدن را سیستم ایمنی می داند ، هومیوپاتی عامل اصلی دفاعی بدن موجود زنده ( اعم از گیاه ، جانور و یا انسان ) را نیروی حیاتی می داند که در انسان و جانوران ، سیستم ایمنی بدن یکی از عوامل دفاعی وزیر مجموعه ی نیروی حیاتی بدن به حساب می اید
